Bekir Efendi’nin eşiyle başlayan halıcılık geleneği, 1900 yılında kurulan Halı Şirketi ile yüzlerce kişiye istihdam sağladı. Ancak zamanla değişen koşullar ve artan maliyetler, halıcılığın Kemaliye’de unutulmasına neden oldu.
Bekir Efendi’nin eşiyle başlayan halıcılık geleneği, 1900 yılında kurulan Halı Şirketi ile yüzlerce kişiye istihdam sağladı. Ancak zamanla değişen koşullar ve artan maliyetler, halıcılığın Kemaliye’de unutulmasına neden oldu. Erzincan’ın Kemaliye (eski adıyla Eğin) ilçesinde halıcılık, 20. yüzyılın başlarında önemli bir geçim kaynağı haline gelmişti. Bu sanayi hamlesinin temelinde ise Bağdat Kadılığı’ndan Isparta’ya atanan Bekir Efendi ve eşinin girişimi yatıyordu.
Isparta’da dokuma sanatını öğrenen Bekir Efendi’nin eşi, Eğin’e dönüşünde bu sanatı kadınlara öğretti. Kısa sürede 80 kadar tezgâh kuruldu. Halı için gerekli yün ve boyama işleri ise “Kabul oğlu” adlı bir şahıs tarafından üstlenildi. Üretilen halıların önemli bir bölümü, Amerika’da yaşayan akrabalara gönderilerek dış ticarete konu edildi.
Halıcılığın ticari potansiyeli fark edilince 1900 (1316) yılında resmi olarak bir halı şirketi kuruldu. 5 TL karşılığında hisse senetleri halka sunuldu. 1915 yılına gelindiğinde, halı dokumacılığı yüzlerce kişiye geçim sağlarken, makas, kirkit, ip üretimi ve boya işleri gibi yan sanayiler de gelişmeye başladı. Böylece Eğin, halıcılıkta adını duyuran bir merkez haline geldi.
1940’lı yıllarda kurulan bir halı kooperatifi ve 1974 yılında açılan ikinci halı fabrikası da artan maliyetler nedeniyle uzun ömürlü olamadı. Halı fabrikası bir süre çuval üretimi yaptıktan sonra tamamen kapandı. Bugün o dönemin izlerini taşıyan tarihi fabrika binası, yüksekokul olarak hizmet veriyor.
