Geçimlerini nakliyecilikle sağlayan şoför esnafı sorunlarını ERT Haber ile paylaştı. Tüm sektörlerde tedarik zincirinin vazgeçilmezi olan nakliyeciler mesleklerinde saygınlık görmek istiyor. Çiğdem Turan’ın özel haberi.
Geçimlerini nakliyecilikle sağlayan şoför esnafı sorunlarını ERT Haber ile paylaştı. Tüm sektörlerde tedarik zincirinin vazgeçilmezi olan nakliyeciler mesleklerinde saygınlık görmek istiyor. SS. Erzincan Motorlu Taşıyıcılar Kooperatifi üyeleri mesleğin iyi yönlerini ve karşılaştıkları sorunlarını paylaştı.
ERT Haber’e konuşan Kooperatif üyesi ve aynı zamanda nakliyecilik işiyle uğraşan Selahattin Batur günlük olarak yaşadıkları anlattı.
Batur konuşmasında şu ifadelere yer verdi; “Şoförler sabah saat 08.00-08.30 arası işlerinde bulunuyorlar. Kooperatifimizin sunduğu işleri okunan liste halinde beğendikleri yerleri alırlar, Kızılay Maden Suyu fabrikasına gider, yükler ve yollarına devam ederler. Patronlar harçlıklarını verir. 3-5 günde servislerini tamamlarlar. Evlerine gelirler. En çok azami işler 4-5 güne sarkar. Burada toplamda 40-50 şoförümüz var.”
Günü birlik yaşadıkları sorunları dile getiren şoför esnafı Yasin Aytekin ise sorduğumuz sorulara bir dokunduk bin ah işittik misali yaşadığı sorunları birer birer anlattı. Aytekin konuşmasında şu ifadelere yer verdi; “Kooperatife bağlı olarak çalışıyoruz. Ağırlıklı işimiz Kızılay Maden Suyu nakliyeciliği. Sabah 08.00’de gelir işini alır Bismillah diyerek yola çıkar. Turumuz 3000-4000 km’ye göre sürüyor. Sonra dönüş yükünü araçlarımıza yükleyip memlekete doğru yola çıkıyoruz. Allah sebep olanlardan razı olsun. Kızılay Maden Suyu Fabrikası faaliyete başladığı günden bu yana petrolcüsü, lastikçisi, tamircisi ekmek yiyor. Bizim için bulunmaz bir nimet. Allah eksikliğini göstermesin.
Yollardaki sıkıntılarımız ise, yollar yeni, arabalar duble ama insanlarımız değişmedi. Halen bir trafik kültürü memlekette oturmadı. Yük arabaya saygı yok. Pet şişe fırlatan mı dersin, camı açıp küfreden mi dersin. Süre sıkıntımız oluyor. Tesis sıkıntımız oluyor. Buradan çıkıyoruz 9 saat sonra İstanbul’a gidişte Ilgaz’da süremiz doluyor. Duramıyoruz. Tesisçi koşa koşa fırçayı alıp geliyor “Terk et burayı” diye. İleri gitsek trafik ceza yazıyor, puan düşüyor. 4 sefer ceza yazsa ehliyetimizden oluyoruz.
Meslek başlı başına atraksiyonla dolu. Ne zaman ne ile karşılaşacağını bilemiyorsun. 10 metre önündeki arabanın peşine taş düşüp de sana kaza yaptırabiliyor ya da 3-5 arkadaş toplanıp yemek yapıp güzel bir muhabbetle çok keyif alabiliyorsun. Mesleğin güzel tarafı da çok. Ama genel olarak güzelliği ne; insanların ilacını getiriyorsun. İnsanlara bir hizmet. Yeri geldi mi bir çocuğun bezini getiriyorsun, yeri geldi mi bir hastanın kefenini getiriyorsun. Şu memlekette gözle görülen ne varsa bizim tırlarla getiriliyor. Ama desen ki bir parça saygı itibar yok. Keşke meslek eski itibarını kazanabilse. İnsanlar size iyi bakmayı öğrenemedi. Fabrikaya giriyorsun bir güvenlikçinin İl Emniyet Müdüründen daha fazla forsu var. Kantara giriyorsun bayrak sallayan vatandaş, Ulaştırma Bakanlığında öyle bir hava yok. Alt tarafı bayrak sallayıp beni kantara sokacak. Ama diyosun ki vatandaş Ulaştırma Bakanından daha kıdemli bir adam. Yani hep böyle bir aşağılama, hep bir tepeden bakma. Biz buna karşıyız.
Şimdi Avrupa’da sektör sıkıntıya girdi. Tedarik zincirinde sıkıntı başladı. Almanya’da Avrupa’da Türk İşçi çalışan arkadaşımızdan duyuyoruz. Yağ yerine koyamıyorlar, marketlerde sıkıntı başlamış. Bunun en büyük sıkıntısı tedarik zincirinde şoförü bulamamak. İnşallah 3 yıl sonra 5 yıl sonra ülkede de bu sıkıntılar başlamaz. Yani kimse bizi alsın omuzlarında gezdirsin demiyoruz ya da kimse bizi alkışlasın demiyoruz. Dediğim gibi gözünün gördüğü her şey bizim sırtımızdan geçiyor.”
